Giza segurtasun kontzeptuan, klima-aldaketa, pobrezia, gaixotasunak edo elikagaien edo beharrezko baliabide batzuen eskasia bezalako beste mehatxu batzuk garrantzia hartzen hasi dira.
Arazoa
Segurtasuneko kontzeptu klasikoa kanpoko mehatxu militarren kontrako defentsan zentratu da eta ekonomiko eta ingurumenak bezalako beste segurtasun-gabezia iturri batzuk ahaztu ditu.
Segurtasun-kontzeptu hau aukera|aldaera elite baten interesen alde kontatutako hainbat istorioen bidez indartu da beldurraren kultura sortuz eta ez ohiko eta proportziorik gabeko neurrien mobilizaziorako justifikazio bezala erabili da mehatxu material handiagoen aurrean. Horrela, armamentu-sektoreko inbertsioaren eta mundo-mailako arma-merkataritzaren gehikuntza sistematikoa ikusi dugu.
2018an, Espainiako armen esportazioek 3.720,4 milioiak gainditu zituzten eta 4.042,3 milioi 2019an. Honek, gure estatua, material-mota honetako munduko bostgarren esportatzailea bezala kokatzen du.
Munduko arma-merkataritzaren igoerak eta Espainia bezalako estatuen interes esportatzaile honek, nazioarteko zuzenbidearen aurkako bortxaketa larriak errazteko edo egiteko erabili izan daitezken arriskuagatik arma-esportazio haiek uka daitezen eskatzen duten erregulazioen betetze zorrotzarekin talka egiten dute. Eremu honetako gardentasun ezak araudi honen aplikazio zuzena ziurtatzea eta bere urratze posibleen aurreko kontuak ematea galarazten du.
Gaur egun, giza segurtasun kontzeptuan, klima-aldaketa, pobrezia, gaixotasunak edo elikagaien edo beharrezko beste baliabide batzuen eskasia bezalako beste mehatxu batzuk garrantzia hartzen hasi dira. Baliabideen eskasia egoera handitu ahala, bortizkeria-zikloa elikatuko duten gatazkak,ere areagotuko dira.
Konponbidea
Greenpeace-etik, armen merkataritza arautzeko nazioarteko arauak beharrezkoak direla uste dugu, eta herrialde bakoitzak nazio-mailan arautu behar duela bere erantzukizunak onartuz. Gainera, segurtasuna ez dela mugen arabera definitu behar ulertzen dugu, baizik eta pertsona bakoitzaren giza garapenaren aukeretara.
Espainian, 53/2007 Legearen aplikazioak eta indarrean sartzeak gardentasunari eta armamentu-esportazioen kontrolari dagokienez aurrerapenak suposatu ditu, eta horrela balioetsi dugu Greenpeace-n. Hala ere, hobekuntza-marjinak oraindik badaude. Adibidez, armatutako gatazkan dauden herrietara edo giza eskubideen bortxaketak gertatzen diren tokietara armak saltzen jarraitzen da. 2019an eta 2020an Israelera, Saudi Arabiara, Arabiar Emirerri Batuetara (EAU), Irakera, Egiptora eta Turkiara esportatu zuten. Hots, giza eskubideen bortxaketa historiadun, eskualdeko ezegonkortasunadun edo barneko gatazkadun herrietara hainbat esportazioak erregistratzen jarraitzen dira, Legearen 8. artikuluan ezarritako irizpideen aplikazio zorrotza nekez gaindituko luketen operazioak izanik.
Zer egiten ari da Greenpeace
Desarmatze-kanpainan arma-merkataritzan kontrol eta gardentasun gehiago lortzeko eta desarmatzerantz eta ez ugaritze nuklearrerantz aurrera egiteko lan egiten dugu.
Amnesty International, Fundació per la Pau eta Intermón Oxfamekin batera 10 urte baino gehiagoko kanpainaren ondoren, 2007an, Espainiako Gobernuak Defentsa Materialaren eta Erabilera bikoitzaren Kanpo Merkataritza Legea onartu zuen, Espainiako armamentu esportazioak arautzen dituena. Lege horrek baldintza zorrotzak ezartzen ditu, non saldu daitekeen edo ez erabakitzeko. 2010ean, gainera, luku bonbak nazioartean debekatzen dituen itun bat onartu zen.
Kontrolpeko Armak kanpainak Espainiako armen salmenta etetea eskatzen du, giza eskubideen nazioarteko zuzenbidearen edo nazioarteko zuzenbide humanitarioaren urraketa larriak egiteko edo errazteko funtsezko arriskua dagoenean.
Gainera, mundu osoan lan egiten dugu armagabetze nuklearra lortzeko. 2017ko uztailean, Nazio Batuen Erakundeak arma nuklearrak debekatzeko munduko itun berri bat onartu zuen, NATOko herrialdeak, Espainia kasu, aurka egon arren.