Consecuencias do desxeo do Ártico

Malia os esforzos científicos por comprender os cambios climáticos desta afastada rexión, a investigación está aínda moi pouco avanzada. Porén, hai indicios que sinalan a existencia dunha relación entre a perda do manto de xeo ártico e o cambio nos patróns de circulación atmosférica, a circulación oceánica e os gradientes térmicos do hemisferio norte. É difícil establecer que efectos terán estes cambios, pero aqueles anos nos que o Ártico foi especialmente cálido observáronse patróns meteorolóxicos persistentes e anómalos. Conforme o Ártico se quente e o xeo retroceda, os mecanismos de retroalimentación, entre eles unha menor capacidade de reflexión do xeo (albedo) e a liberación dos perigosos gases de efecto invernadoiro do seu longo almacenamento no permafrost (a capa do solo permanentemente conxelada), provocarán un aumento do cambio climático mundial.

Tanto os estudos de observación como os de modelado indican que a medida que vaia desaparecendo o xeo terrestre ártico (o dos glaciares), é probábel que suba o nivel do mar e cambien os patróns climáticos do hemisferio norte. Os efectos probabelmente varíen segundo a zona xeográfica: algunhas sufrirán veráns máis cálidos e secos, outras terán veráns máis chuviosos, mentres que noutras os invernos serán máis fríos e haberá máis tormentas. É probábel que o cambio nos patróns de circulación atmosférica, entre eles un cambio na traxectoria da corrente do Golfo, así como un “bloqueo” das ondas atmosféricas planetarias, contribúan a estes cambios climáticos extremos. Igualmente, é probábel que os episodios meteorolóxicos extremos sexan máis comúns no futuro: haberá meirandes probabilidades de sufrir vagas de calor, alagamentos e temporais moi intensos.